12 Νοε 2008

Σκαλί και Βλέμματα ...

.
Σκαλί και βλέμματα,
ματιές ανύποπτες,
πρόσωπα ανυποψίαστα,
σε δυό καρδιές που ...

... ήσανε μιά.

Σκαλιά και βλέμμα,
μύρο το αίμα,
ρέει λεμονανθό, πικρό,
που στάζει όπου,
δε μπόρεσα ν' αδράξω,
της παρουσίας σου άγγιγμα

... στο κόρφο να φυλάξω.

Σκαλί και βλέμματα,
στο δέρμα χάραξαν,
σταγόνες πύρινες αγάπη.

Αίμα μου Σε προφύλαξαν.

Στου φεγγαριού το αέρινο μετάξι,
σε ετύλιξαν.

Κι εσύ,
ήσουν Η Μιά, Κυρά,
στη μνήμη να φυλάξω,
στου φεγγαριού το αέρινο μετάξι,
... βάζω σκαλιά και,
βλέμματα πολλά να δούν πως,
... μύρο το αίμα κι ο ανθός,
που ρέει ανάμεσά μας,
... δεσμός,
σα δυό τρυγόνια,
υφάνθηκε η αγάπη μας,
στο πέρασμα του χρόνου,

έρωτας ειμαρμένος κι' αδερφός,

εκιού του χρόνου που 'λεγες,

... έμεινε ξεχασμένος.

Άραγε ... Πώς;


α.α. Αλέξανδρος
(Π.Α.- 03/09/2008 - 12:16 π.μ.)

.

Δεν υπάρχουν σχόλια: