Στην Απάθεια που μου Δώρισαν ...

.
Είχα ξαπλώσει,
στην Απάθεια ... που μου δώρισαν.

Μα ...,
τους χαμογελώ...,
γιατί ...
έχω απλώσει χέρι ως εκεί,
όπου δε μπόρεσαν να φτάσουν.

Όπου, ... και τ' όνομα διαφεύγει τους,
στα καθημερινά,
πέρα απ' τα γράμματα ,
εκείνα τα "ψιλά" ...
μα ... που δε το γνωρίζουν...

Λέω τους λοιπόν ...
"ως την Εμπάθεια",
ακουμπώ.

Εμπάθεια, ναι ... για το Καλό.
Για το ... Σωστό.
Για, ό'τι θελήσει τον Πολιτισμό να διαλαλλήσει...
βροντοφωνήσει εμπαθώς ... και,
εμπαθής, ... όποιος θέλει να προχωρήσει ...

αλλά...
... για το Καλό.

Εμπάθεια,
για την Διάρκεια που...,
πήγασε απο ψυχές που δώρισαν,
γιατί,
η εμπάθεια ...,
δωρίζει,
ανήκει, μα ...
... δε χαρίζεται.

Πιστεύεται,
κι' ολιγαρκώς αμοίβεται όταν,
εμείς οι Εμπαθείς, ...

... δημιουργούμε και προτείνουμε.
Ακούν και ... κάποιοι άλλοι.

Φεύγει κάποτε η Εμπάθεια,
στης άμμου το ζεστό ακούμπισμα,
στο κουρνιαχτό που βγάνουμε,
... να ξαποστάσει ...

Κουρνιάζει,
εκεί όπου την αγαπούν ...,
... που αγαπά,
που, βρίσκει πρόσφορο το έδαφος να ξεπηδά,
να μας σφιχταγκαλλιάζει...

... μέσα από εμάς,
στον Κόσμο να φωνάζει ...

"Πιάσε 'να χέρι αδερφέ,
εκείνο που σου κάμει,
καλό που να δημιουργείς,
καλό να στέλλεις σ' όλους".

Είναι 'να χέρι τ' αδερφού,
μπορεί ... της αδερφής σου να 'ναι,
σε δρόμο βγάζει θετικό,
σε απάνεμο λιμάνι,
μα,
... βόηθα λίγο ακόμη εσύ,
σκούξε αδερφική φωνή.

Τράβα το προσκεφάλι,
... μακρυά,
γιατί ...,
είχες φθαρεί νωχελικά,
... ως την Απάθεια που σου δώρισαν.

Τώρα ... κρατάς ένα Σκεπτικό,
Δώρο,
του αδερφού σου,

... να τό 'χεις κατά νού σου.



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-27/04/2009-01:49 π.μ)

.

Τώρα Γνωρίζω ...

.
Τώρα γνωρίζω ...

που είπες σχολιανά,
που έγραψες σε τοίχους ... φθαρτικά ...
που ψέλισες το Λόγο μισευμένο,

... ξέρω.

Κουβέντες δυό που σκέφτομαι,
Φλερτάρουν τις ανέμες,
τες ρουμπινιές ανάποδες,
σαίτες χωνευμένες,
σε λόγια που επόνεσαν,
σε πράξεις που φιμώσαν.

Λέω, σα φεύγω,
... Αμάρτησα ... λέω,

μα ... δε μετράει σε τίποτα,
σε ΤΙΠΟΤΑ .......
σε τίποτα σπουδαίο .......

Πνίγηκε στο φινάλε σου,
Εκείνο το χυδαίο ...

Εικόνα μία αναπολώ,
...

εγώ που,
πάντα διάλεγα,
εδίδασκα το γέλιο,

καλύτερα εσυνήθισα,
τους πόνους μου να κλαίω ...

Γνωρίζω πιά,
δε στο χρωστώ μα,

... πρέπει να τ’ αναπνέω.



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-24/04/2009-02:52π.μ.)
.

Ο Χάρτης Μούσκεψε ...

.
Εκοίταζα το απόγευμα το Χάρτη,

... έπεφτε ο ήλιος,
πλάϊ στα σύνορα του Αιγαίου,
όπως διέγραφαν, αλλαλαγμένες διαδρομές
εκείνες οι σκιές του παραθύρου μου,
στο χάρτινο κορμί του.

Είδα την άκρη της νήσου Εύβοιας,
είδα νοτιά τη Καλαμάτα και τον Πύργο,
είδα τη Κέρκυρα ζερβά,
-μισόν, έχω αιώνα να σε δώ, πανέμορφη κυρά μου-,

Κοίταξα μέρη που θα ήθελα να είμαι,
...μα, ... δε το μπορώ .... και,
μέρη που μπορούσα να πατήσω,
... μα απλά ... δεν τ' ακολούθησα.

Είδα λιτά,
όσα να γίνονταν στο 'χθές,
που θα μπορούσαν,
με της ζωντάνιας το ρυθμό,
που τσαμπουνάγερε,
τα όνειρά μου πλέρια,
κάποτε ...

... σήμερα,
είδα με μάτια δειλινά,
-χείλι μου δε γελάει-,

όσα που θε να κάνω,
... δε μπορώ,

όχι ... εγώ,
αλλά γιατί,
... η ίδια μου η ζωή,
μου τα στερνάει ...

Ο χάρτης μούσκεψε στο λιόγερμα,
σαν ...,
θάλασσές του ζωγράφισε,
μ' αφρούς, ... με κύματα,
κραυγή εσωτερική,

ένα βλέμμα ... που πονάει.



α.α. Αλέξανδρος
(Π.Α.-18/04/2009-04:09π.μ.)

.

Βράδυ Εσμίλεψα Σιγαλά ...

.

Πέρασε ξένε το κατόφλι μου,
ακούμπα, εδώ στο γείσο..,

έχει γωνιές να κουρνιαστείς,
πλέρια να ξαποστάσεις.

Πές μου για το ταξίδι σου,
και ...
δώρα μην ακουμπήσεις,
άν κρατείς ...
φύλαχτα για λίγα χέρια παιδικά,
που θα στ' αποζητήσουν.

Εμένα, δώσ' μου το Λόγο σου,
δώσε μου τις εικόνες,
κι' όσα στο νού σου κουβαλάς,
για ιππότες και γοργόνες,

κι' εγώ,
θε να τα κάνω μύθευμα,
να πλάσω ιστορία,
βλέπεις...,

του ξένου, Κόσμε, 'γώ κρατώ,
τη μιά περιουσία.

Φίλεψα τον υγρή ελιά,
κρασί, ψωμί και ρόδινα,
δροσιά σε μια κουβέρτα,

.... εκιός,
μου χάρισε ζωή,
με μιαν απλή κουβέντα.

Έγραψα να την έχετε,
εσείς και τα παιδιά σας,
όλου του κόσμου οι φαμελιές,
φώς για το πέρασμά σας ...

Έφυγε ο ξένος,
έκλεισα το ξύλινο πορτόνι μα,
δε ξέχασα να μοιραστώ,
το λόγο και το δάκρυ,
γι' αυτό,
βράδυ εσμίλεψα σιγαλά,
στη πόρτα μου το σημάδι,

να φαίνεται από μακρυά ...

"Αιώνια η Αγάπη ...",



α.α./ Αλέξανδρος
(Π.Α. - 14/04/2009 - 03:10π.μ.)


Καλή Ανάσταση,
και μια συνέχεια αρμονική,
ψυχή καμμιά να μη μας λείψει αργότερα ...

.

Σκέφτηκα Πασχαλιάτικα να σ' Ευχηθώ ...

.
Έχεις να πείς,
να διηγηθείς,
κουβέντες να ψελλίσεις.

Ε', ... δήλωσε τες,
τέλειωσ' το,
αυτό που 'χεις αρχίσει ...

Τόσα που έχεις για να πείς,
πικρά,
τίποτε μην αφήσεις,

τα λίγα 'κείνα,
τ' αγαπητά,
να θυμηθείς πριν φύγεις ...

Εγώ,
είμ' εδώ ...
ακούω, κοιτώ,
... αισθάνομαι,

... από παλαιότερα, σιμά...

Άφησα στο παράθυρο,
ψωμί, νερό και μέλι,
εσμίλεψα στη πόρτα μας,
... χρυσάφι,
για να βρείς.

Ελεύθερη ...
ατίθαση,
μια ομορφιά του κόσμου ...

Μάζεψε απ' το παράθυρο,
τους θησαυρούς της Πλάσης,
ξερίζωσε απ' τη πόρτα μας,
χρυσό να ξεδιψάσεις...,

Άφησε όμως πίσω σου,
εικόνες κι' αναμνήσεις ...,
... είναι αυτός ο πλούτος μου,
που ...,

δεν μπορείς να σβύσεις ...



α.α./ Αλέξανδρος
(Π.Α.-Μεγάλη Δευτέρα αρχή ξημέρωμα-01:57 π.μ.)

.

Γεμάτο Πορτοφόλι το, ...που Σού ... Μικρέ...

.
Όλους τριγύρω αγάπησες, ...μικρέ,

τους σιγοντάρισες,
να πούνε τα καλά τους μα,
... τους ορμήνεψες πως, ...
αν δεν πουν κακά,
εξ' ίσου ισόρροπα,
η νύχτα τους ...,

... δε θα 'ναι αγαπημένη ....

Στο διάβα τους,
... η μέρα ονειρεμένη ...
Θαμένη σε ουρλιαχτά, ... μικρέ,

Στο πέρασμα της κλέφτικης ζωής σου,
όϊ της δική τους...

Μακρυά...,
μοναδικά αποκρουστική,
μια νύχτ' αποκαμωμένη,
λαβωμένη,

... ερειπωμένη ...

το ίδιο διάβα επάτησαν ...

Τί άφησαν Σεμέλη μου;
στο πλάϊ που να σε μέλει...

Γεμάτο πορτοφόλι το,
που Σού ... μικρέ.

Μία καρδιά,
'κει στα μαλλιά σου,
πλαϊνά,
στενάωρα διπλωμένη.

Ένα μεζέ,
ένα καρτούτσο στο μετάλλινο τραπέζι,
.... φύλλα ζωής,
κι' η ανάμνηση,
σιμά να περιμένει,
.. η θεριαλού ...

Πλάγια στο Πορτοφόλι το ...,
που Σού, ...
μικρέ...,

Κυρά, ... ξεγυμνωμένη,
Ψυχή ... δικιά σου,
Ορφανή,
... Ερειπωμένα ταπεινή,

... που καρτερεί σε ...



α.α./Αλέξανδρος
(Π.Α.-09/04/2009-03:59 π.μ.)

.

Ο Ύπνος Ήρθε Πλάι μου ...

.
Ο ύπνος ήρθε πλάι μου,
γυμνό το προσκεφάλι...

Tον έδιωξα.

"μακρυά", του βροντοφώναξα,
να κοιμηθείς ρεμάλι ...

Καταραμένε που γυρνάς,
δυό τρίτα της ζωής ζητάς,
και λίγο απ' τη ζάλη ...

σα νταβατζής,
ληστής, στυγνός,
εσύ,
κι' εγώ ...,
χωριάτικο στιλιάρι ...

Φύγε μακρυά μου λέω σου,
μη σ' έβρει καμμιά λάτσα,
να δείς τι εννοεί ο λαός,
να φάς και μια χλαπάτσα ...

Φύγε μακρυά...

Δε ζήτησα,
παρέα να συνδράμεις.

Να ονειρευτώ εζήτησα,
λέω σου,
άν μπορείς ...

... δώρο να μου το κάμεις ...



α.α./Αλέξανδρος
(Π.Α.-02/04/2009-03:52π.μ.)

.

Ψιθύρησες Μόνος ....

.
Ευχήθηκες ....

Ψιθύρησες μόνος μιά ... καληνύχτα,

Από καρδιάς,
στο αέναο ...

Κι' ακόμη αν,
δε την άκουσε κανείς,

θαρρείς ...,

εσύ,
... ευχήθηκες ...

Να ξέρεις ότι,
πλησίασε ο ψίθυρος,
απόηχος,
η φωνή,
... εκεί ...

... θα τη θυμούνται.

Την εκτιμήσαν,
-γνωρίζω το-
...
οι ψυχές,
... που αποζητήσαν ...



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-01/04/2009-02:51π.μ.)

.