1 Φεβ 2010

Περί Αθανασίας ...

.
Συζητούσα,
στων Αθηνών μίαν όμορφη γωνιά.

Μας περιτριγύριζαν, ...
παιδιά, ...
σκυλάκια όμορφα,
περαστικοί, ...
περαστικές,
όλα τα πλάσματα της φύσης.

Είπα εγώ,
"από τη γέννηση γερνάμε ..."

Μου είπε... "πώς..."

Λέω,
"Μα, από τότε μετράει
ο χρόνος αντίστροφα ... γερνάμε,
και ... πεθαίνουμε...",

Συμπλήρωσα,
"απλά, τα πιστοποιητικά λαμβάνουμε κατά καιρό,
του χρόνου μια ενημέρωση, ..... γενέθλια”.

Η ερώτηση γύρισε ζεστή ...
“Οπότε...”

"Οπότε αγαπημένη,
όταν φύγουμε γι' αλλού,
απ' το εκεί που ήρθαμε ως εδώ,
θ' αφήσουμε κορμί στο χώμα,
μια ψυχή που μετοικεί,
στις άκριες του αιώνα.
......
Εκεί όπου υπήρξαν,
Όλα όσα ζούσαμε ως εχθές ...
στο αύριο,
όπου θα υπάρχουμε ... κι’ εμείς ........"

“Μα, ...
περιγράφεις, λέω, την ... αθανασία”

“Ποιός προβληματισμός σε ακολουθεί; μικρή ...
... χαμογελώ ...”

"Σκέφτομαι κάτι, ... "
ερώτησέ με, αποστομωτικά, ...

"Εάν δεν γεννηθώ ποτέ,
αγαπημένε μου,
... ποτέ,

... κερδίζω αθανασία; ...
ή,
-όπως θα έλεγε η γιαγιά-,

...
μια γλυκιά, πρώιμη ευθανασία;...”



α.α./ Αλέξανδρος
(Π.Α.-01/01/2010-03:17 π.μ.)

.

5 σχόλια:

Prisoned Soul είπε...

Πραγματικά υπέροχο!!! Εχει μέσα του και εκφράζει μία βαθιά αλήθεια που κανένας μας δεν θέλει να δει... Οντως η "Αντίστροφη μέτρηση" αρχίζει από τη στιγμή που γεννιόμαστε... Χωρίς να γεννηθούμε δεν μπορούμε να πεθάνουμε. Γιατί πεθαίνοντας όλοι αφήνουν κάτι πίσω, αν κάποιος δεν γεννηθεί καν, δεν θα προλάβει να ζήσει κάτι και να το αφήσει για τους άλλους, τους επόμενους που θα έρθουν ύστερα από αυτόν. Πρέπει να ζούμε λοιπόν την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία... Να βάζουμε στόχους κι ας μην καταφέρουμε ποτέ να τους πραγματοποιήσουμε, αρκεί πάντα να πολεμάμε για κάτι και να μην περιμένουμε άπραγοι το τέλος που είναι ήδη κανονισμένο κάποια στιγμή να έρθει...

Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ... είπε...

Δεν έχω παρά να σε ευχαριστήσω για το σχόλιό σου το .... περιεκτικό.
Το έχεις το νόημα της ζωής και έχεις και την ευκαιρία να το μοιράζεσαι.
Όταν ο λόγος μας περνά και ... συναντά, ζέστη δημιουργεί που, για το αύριο, ... χρειάζεται.
Σ' ευχαριστώ και πάλι.

Prisoned Soul είπε...

Δεν έχω αυτό που λες το νόημα της ζωής... Δεν το γνωρίζω... αν τυχαία το ακούμπησα για λιγο διαβάζοντας το "Περι Αθανασίας" είναι άλλη ιστορία... είμαι μικρή ακόμα για να ξέρω άσε που δεν ακολουθώ την νοοτροπία του σχολίου που σου έκανα... Άλλο το πιστεύω, άλλο τι μου επιτρέπει η καθημερινότητα μου να ακολουθήσω...

Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ... είπε...

Είναι όμορφο να βλέπει κανείς μία μικρή -όπως λες εσύ- να γράφει προτάσεις όπως η τελευταία πρόταση που έγραψες στο σχόλιό σου.
Κι' αν δε το 'χεις λοιπόν, ας πούμε ότι .... το πλησιάζεις.

Prisoned Soul είπε...

Γενικώς μ' αρέσει να γράφω... παρά το νεαρό της ηλικίας μου, ψάχνω γύρω μου να βρω όλα όσα δεν έχω, όλα όσα αξίζουν στη ζωή... με αποκαλούν "ώριμη" αν και δεν πιστεύω πως είμαι καθως τίποτα άσχημο δεν εχω βιώσει ωστε στα 17 μου χρόνια ζωής να ωριμάσω... παραληρώ μου φαίνεται γι αυτό σταματάω εδώ...