Ρωτούν στο Δρόμο ... και Πονώ...

.
"Τί έχει και είν' αδύνατο;"
Ρωτούν ... στο δρόμο.

"Δεν τρώει;"
Ρωτούν ... στο δρόμο.

Το κακόμοιρο, είναι μεγάλο ...
αποφαίνονται ...στο δρόμο.

Κανείς σχολιαστής δε βλέπει,
την ίδια,
τη προσωπική μιζέρια του,
... στο δρόμο.

Ο Μάρκος είναι 16 και, μισού χρονού,
έχει καρκίνο,
είναι παππούς ...

Περπατά,
αναπνέει,
κουράζεται,
χαμογελά και,
... υπομένει.

Του έδωσε η ζωή, ... ζωή,
κακόμοιρος δεν είναι,

Με αγαπά.
Κι' εγώ,
... σαν τη ζωή μου,
αγαπώνε τον.

Κάθε που έρχεται στα σιγαλά,
πως κάνει τόσα χρόνια,
στα πόδια μου να κοιμηθεί,
τραβώ το μαξιλάρι και,
πέφτω πλάι του, ... από κοντά.

Ν' αφήσει αν θέλει,
τη πνοή,
σ' αγαπημένη αγκάλια.

... παρακαλώ σε Κύριε ...

Μια στάση ακόμα δύσκολη,
μα και,
... αέναη στιγμή,

εμού,
εκιού,

κι' όταν θα λέν,
στο δρόμο, ... έπειτα ...

"πού είναι ο Μάρκος,
ο σκύλος ο ωραίος",

"πίσω σας ακριβώς..."
θα λέω,
και,

σαν θα κλειώ,
της στέγης μου τη πόρτα,
μόνος, λειψός,

... μαζί με την ανάμνηση
κι' εκείνον,
για πάμπολο καιρό,

... αγαλιαστά θα κλαίω ...



α.α/Αλέξανδρος
(Π.Α.-02:49 π.μ-11/06/2010)


.