12 Σεπ 2010

Μονάχα την Εικόνα σου θα Κουβαλώ ...

.

Πέρασες άναρχες στιγμές,
Σαν βρέθηκα με νότες ομορφιάς,
Έζησες μονάχη τις στιγμές,
Σαν έγραφα τραγούδια λησμονιάς ...

Κι έγινε η λησμονιά, ρεφραίν ...
Σε συνεπήρε,
Κι’ έγινε 'να κουπλέ η απόσταση,
Ακόμα πέρα σε κρατά,

Κι εγώ,

Εσένανε δικαίωσα,
Το ίδιο όπως σ’ αγάπησα,
Έμεινα ... ορίζοντας,
το ίδιο, ... μακρυά.

Μα σ’ αγαπώ,
Να ξέρεις,
Η απόσταση δε γράφει κάτι αντίθετο,
«απόμακρος» δεν είναι το επίθετο,
εκιό που μου ανήκει ...

Ούτε σ' εσέ.

Πλάϊ σου, έγραφα,
και γράφω,
Όσα ωραία,όσα μηδαμινά,
Κάποια .. απόλυτα χυδαία,
... μα,

Σ’ αγαπώ. Παντοτινά.

Έχω και ώρες που,
Δεν είμαι κάποιος άλλος,
Εξ' άλλου, νομίζω,
... ευγενώς θεωρρώ...

Για ‘τι είμ’ εγώ, με άγγιξες,
... μου χαμογέλασες,

Επίτρεψέ μου όμως,
Στην ανάσα σου,
Στο χάδι σου,

Μια λέξη ν’ απολογηθώ ...
Ξέρεις,

Εσύ που θα με συνοδεύσεις,
Τον αέρα, τον στερνό, θα αναπνεύσεις,
Επίτρεψέ μου να σου πώ,
ακόμη μιά γλυκειά φορά,

.. σε αγαπώ,

Μα,
όχι όπως εσύ νομίζεις,
αυτό, δεν το κατάλαβες θαρρώ, ποτέ,
Ότι,
απ’ όσα έχω γράψει, πεί και,
προσδοκώ,

μονάχα την Εικόνα σου,
περιουσία ανάξια,
στα πέρατα τού Έρωτα,
θα κουβαλώ ...

γιατί,
κάποια δε σού 'πρεπαν,
άλλα δεν θα έπρεπε,
σήμερα, δε σου πρέπει,

... εμέναν ν' αγαπάς ...




α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-11/09/2010/02:44 π.μ.-ως συνήθως...)

.

6 σχόλια:

Prisoned Soul είπε...

Μην είσαι τόσο απόλυτος καλέ μου, ο καθένας αξίζει την αγάπη...
και συ σίγουρα δείχνεις να ξέρεις να αγαπάς.

...με μάγεψαν οι στίχοι σου...

Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ... είπε...

Σ' ευχαριστώ ...

γνωρίζουμε καλά πολλές φορές μα, έρχεται η αλήθεια να χτυπήσει το κουδούνι με δάχτυλο, κάποιες λέξεις, που εμείς οι ίδιοι έχουμε εφεύρει ... "απόσταση" ...

πονάει, ... απλά.

Prisoned Soul είπε...

Αχ... αν πονάει λέει...
αλλά την έχουμε εφεύρει σίγουρα εμείς;
Αν με ρωτούσαν όχι θα τους έλεγα
γιατί μπορεί μαζί να τις κρατήσει τις καρδιές
χωρίζει τα σώματα
μα κι αυτά όταν καταφέρουν και βρεθούν
η έλξη μεγαλώνει
και πρωτοστάτησα η καρδιά χτυπάει ακόμη πιο γρήγορα και πιο δυνατά...

Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ... είπε...

Καλή μου γλυκειά αλήθεια, ...

από την εξέλιξη του ανθρώπου προήλθαν οι λέξεις και οι έννοιες. Πιό πλούσιος λαός και γλώσσα, η Ελληνική. Ναί, λοιπόν, εμείς τις "εννοήσαμε".

έγραψες, .." όταν καταφέρουν να βρεθούν ..."...,

Φαντάζεσαι πόση ομορφιά κρύβεται στην Αλήθεια που λέει πως, δεν έχουνε βρεθεί τα σώματα ποτέ, ίσως να μη βρεθούν, απλά, χτυποκαρδούν καρδιές πρίν και, μετά απο το ξημέρωμα, απόμακρες στις αποστάσεις που ορίζουν Ηπείρους, ... και πάλι, ... όμορφη η ανατολή, όμορφο και το δείλι ...

σκέψεις ελληνικές, σκέψεις όμορφα μοιρασμένες, ...

καλό ξημέρωμα εκλεκτή ...

Prisoned Soul είπε...

εκλεκτή;
μπα μάλλον συνηθισμένη...

όμορφη και γλυκιά η αλήθεια που είπες... χτυποκαρδούν επίσης σαν τη βροχή που πριν λίγο χτυπούσε τόσο δυνατά και τόσο γρήγορα έξω από το παράθυρό μου, μέσα στο σκοτάδι της νύχτας... μάλλον αποζητά εκείνη τη συνάντησή τους...

Καλό σου ξημέρωμα.

Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ... είπε...

Έχω Λεμονανθού το άρωμα έξω από το παράθυρο του κρεββατιού που μ' αγκαλιάζει. Το αγαπημένο, ωριμασμένο, συντροφικό.

Σκέψεις κρατώ και περιφέρω σε όσα έχω εισπράξει και...δημιουργήσει.

Κι' έχω κι εσένα, εκλεκτή, όχι γιατί σε διάλεξα (εξέλεξα...) μα, για όσα πρεσβεύεις στο ξημέρωμά σου, ... βρίσκεις χρόνο να μου γράφεις, ...

εκλεκτή. Από το "ο/η επιλεγής δια της λεκτικής=λέξεων" ... Φώναζαν όλοι... "Εκείνος/η, ... Εκείνος/η...".

Κι' έχω κι εσένα, όσο εσύ το επιλέγεις ... η απόλυτη Δημοκρατία. Η απόλυτη Ελευθερία ...

Γι' αυτό είσαι .. εκλεκτή.

:-)

Φιλί.
Π.