2 Οκτ 2010

Σαν θα Διαβώ τη Ράχη ...

.

Στροφή καινούργια έσκαψαν,
στη πλάτη του βουνού ...

Την έστρωσαν τσιμέντο στιβαρό,
ζωγράφισαν με χρώμα τη ροή της ...

θα με αφήσουν να περνώ,
είπαν,
μετά από δέκα ημέρες ...

το καταλάγιασμα ζητούν,
της αναστάτωσης,
το μίγμα του σχεδιασμού και,
της δημιουργίας,
ένα να γίνει με όνειρα,
πέρασμα απ' το βουνό ...

κοινοί θνητοί εμείς,
δικά μας όνειρα έβρεχε
χρόνια πρωτού το γδύσουν,

κι' εμείς, ...

τί ν' αντικρύσουμε άραγε,
τώρα που,
το τσιμέντο οδηγεί,
εκεί όπου φανταστήκαμε μικροί;

Στην άλλη, του βουνού, πλευρά,
η διάσταση αλλάζει...

Ήμουν μικρός και γέρασα,
γέλασα, εξ' ίσου έκλαψα,
έζησα δημιουργικά,
κι αναρωτιέμαι,
... στα κλεφτά,

τ' όνειρο ...
-χρόνια μου πολλά-,
... σε τίποτα δέν αλλάζει;

ή μήπως,
... ξαφνιαστώ πικρά ...,

σαν θα διαβώ τη ράχη;



α.α/ Αλέξανδρος
(Π.Α.-02/10/2010-11:40μμ)

.

2 σχόλια:

Prisoned Soul είπε...

Κάθε καινούρια μέρα, κάθε νέο λεπτό καλύτερα, σωστά φυλαγμένο μπορεί να είναι ξάφνιασμα ανέλπιστα φερμένο της ψυχής... Η ζωή ξέρει τι μας δίνει και η μοίρα όσα μας στέλνει, τα στέλνει με σκοπό!
Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να διαβούμε κάθε ράχη και να κοιτάξουμε από άλλη οπτική γωνία τη ζωή, και φυσικά να την εμπιστευτούμε ολόψυχα και να αφεθούμε σε κείνη...!

Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ... είπε...

Μήνυμα ελήφθη ... διαδραστικά !!!