22 Δεκ 2010

Μία Σταγόνα Γεύομαι ...

.

Έτσι το έφερε η στιγμή,
χρόνια μετά και,
...
είκοσι 'μέρες που 'χεις φύγει.

Ήτανε του μηνός οι δυό και,
σήμερα έχει ο Θεός, είκοσι-δυό.

Στιγμή που έφτασε,
την αγωνία μου,
... μη ξεπεράσω ...

λέω να κλάψω,
αν μπορώ,
να μην το κάμω, λέω,
... θα πνιγώ...,

να βάλω τη παλάμη μου,
στη γλώσσα να γευτώ ...
......γευτώ ...
...γευτώ ...

Μία σταγόνα γεύομαι ...
που έμεινε, ανάμεσά μας,
...ιταμή,
της μοναξιάς,
η δεύτερη αδερφή.

Σταγόνα γόνιμη,
η τελευταία κράση,
εκείνη η ύστατη δροσιά...
'δω 'δα σαν να 'μεινε,
στο πάνω χείλος,
μα, ... και στο κάτω,
ωσάν το ρίγος ...

Που σ' αγαπούσα,
εγώ μονάχα το αισθάνθηκα ...

Σταγόνα έμεινε,
...το ένωμα,
η τελευταία γεύση μας,
για δυό ....

... πάντα που θα υπάρχει.




α.α/Αλέξανδρος
(Π.Α.-22/12/2010-01:52 π.μ.)


ΥΓ: Για την Christine, παντοτινή αγάπη ...
... σ' ευχαριστώ για την έμπνευση ...

.

4 σχόλια:

Prisoned Soul είπε...

...πάντα που θα υπάρχει...

Έτσι είναι, και κλάψε πολλές φορές λυτρωτικό είναι το κλάμα, βοηθά και ξαραχνιάζει την ψυχή...
Σε φιλώ

Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ... είπε...

Καλά Χριστούγεννα, ευτυχισμένα και απ' όσα περιμένεις, άλλα τόσα να σε συναντήσουν ...!

Φιλιά
Π.

Prisoned Soul είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ καλέ μου για τις ευχές!!
Και για σένα εύχομαι Χρόνια Πολλά γεμάτα υγεία, αγάπη και όλα τα όμορφα πράγματα που τυχόν σου χρωστάει η ζωή!!
Σε φιλώ!

Ο ΠΑΝΟΣ & Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ... είπε...

Υγεία, αγάπη κι' όμορφα πράγματα, ..... [όλα καλά μέχρι εδώ ...], αλλά,
.......................
η ζωή είναι ένα Δώρο που, κανείς μας δεν ξέρει τη προέλευση ή, τη συνέχειά της.
...............................
Μονάχα, ... τη Ζωή γευόμαστε. ...Το "Δώρο".
...................................
Άρα,
εσκέπτομαι λοιπόν,
....
πώς να μπορεί το Δώρο (η Ζωή),
να μας χρωστάει, ... το κάτι τί?
...............................
Είμαι το Κορμί στο οποίο,
η Ζωή βρήκε φωλιά για χρόνια μερικά.
Είμαι το Κορμί που,
αφήνει μία Ζωή ορφανή,
σαν λέει η στιγμή να φεύγει ...
.................................
Εκείνη όμως,
επιστρέφει ....

Εγώ, ο Κορμός, ...
Κανείς δε μου χρωστάει ...
...ψυχή μου.
Ζώ, μ' εκείνην,
τη Ζωή, ... μαζί,

μοιράζομαι εξ' ίσου το Εγώ,
και,
το Εσύ.

Από γεννησιμιού, γι΄αυτό,
λέω σας,
... στο αχάρακτο φτερό,

ζωή, ... δε μου χρωστάει.



α.α/Αλέξανδρος
(Π.Α.-26/12/2010-02:17 π.μ.)
.